महाशिवरात्रीचा उपास , आणि तयारी एक दोन दिवस आधी सुरु होते . माझी फेस्बुकीय मैत्रीण प्रीती देव , हिने दाणे भाजता भाजता काढलेला फोटो पोस्ट केला , आणि आजकालच्या आधुनिक जगात दाणे भाजण्याचे कुठले तंत्रज्ञान लोकप्रिय आहे याचा आढावा घेणार प्रश्न विचारला ….
वाळूत भाजलेले, भट्टीत भाजलेले , कढईत चटके खात , डाग पडत पडत भाजलेले , आणि अगदी "इश्श्य ! मायक्रोवेव असताना कढई कशाला ? " म्हणत फेर आणि लव्हली दिसणारे भाजलेले दाणे .
आणि मग आयुष्याचा शेवट एखाद्या दाण्याच्या कुटाच्या हात-यंत्रात , नाहीतर अगदी चुरा करणार्या मिक्सर मध्ये होतो , आणि उरते फक्त त्या दाण्यांची सुंदर चव ….
प्रीतीने काढलेला फ़ोटो :
गावरान शेंगाशयातून बाहेर पडलेल्या
वसुंधरेच्या लेकी , आणि वयात आल्यावर त्यांच्यावर झालेले संस्कार . आपली नैसर्गिक मंद गुलाबी त्वचा , रंग रंगोटी च्या जगाच्या पद्धती ; कधी समुद्राच्या वाळूत एका मोठ्या कढईत, आरामात उबदार होणे , आणि मधूनच स्वतःला झटकून बाहेर पडणे; कधी एखाद्या भट्टीत शौर्य गाजवून युद्धाच्या खुणा दाखवत बाहेर पडणे ; कधी एका पारंपारिक लोखंडी कढईत विहार करत घरातल्या गृहिणी कडे बघत हट्टाने डावाशी दोन हात करणे , आणि मग कधीतरी भाजक्या सुगंधात गुंग होउन नकळत आयुष्यातल्या चकमकीची फळे स्वतःवर लेउन परातीत विश्रांती घेणे . आजकाल वसुंधरे च्या लेकीना जागतिकीकरण समजलाय … थोडा थोडा फेर आणि लव्हलीचा ही असर पडलाय . आधुनिक लेकी मायक्रोवेव्ह फ़ेशिअल करतात , एका चीनी मातीच्या भांड्यात पडून राहतात , जास्त चौकश्या करणार्या काचेच्या सटातून डोळे फाडून बघतात , आणि अगदी डाग विरहित बाहेर पडतात . |
आणि मग एकिकडे भिशीसाठी जमलेल्या साबुदाणा काकू , वरे आजी, राताळेमाव्शी, काकडीताई आणि शिङ्गाडाबेन एकिमेकीकडे बघत म्हणतात , " काय आहे , आजकालच्या दाण्याना न , नवीन प्रयोग करायला आवडतात ; पण कसं असतं , आम्ही साधी माणसं ; मनात काय आहे , अथवा आयुष्यातल्या अनुभवाचे रंग तोंडावर जर दिसले तर आमचा विश्वास वाढतो… " आणि एकीकडे एक आधुनिक कूल निष्कलंक दाणाई कोरेल च्या सटातून एक जळजळीत कटाक्ष टाकते आणि म्हणते , "इतकं सगळं फेर आणि लव्हली करून शेवटी मिक्सर मध्ये आयुष्याचा चुराडाच होणार , हे माहित न्हवतं …… " |
No comments:
Post a Comment