Tuesday, February 21, 2017

Carrotnama गाजरनामा


My friend , Prachee Gokhale of New Zealand, makes excellent wadis , combining various vegetables, with milk, coconut, sugar, utilising natural color of the vegetables.

 From a ravishing dark pink beetroot wadis, to some sophisticated colorless almond wonders,  to these difficult-to-guess carrot wadis , I have had a fun time, giving "a life" to her creations.

Sometimes, being the age I am,  I cannot resist connecting them to recent events in the world. 

You may read her original post here

The poem was originally written in Marathi. Then an English version happened . Posting both.

All photographs by Prachee Gokhale.



सुंदर, शेलाटी, ताजी, गुलाबी
गाजरं (तुम्हाला काय वाटलं , मुलगी?)
घरी येतात,
तेव्हा भविष्यात काय आहे
ह्याची त्यांना कल्पना नसते .

कधी नुसतीच गाजरे , लांब तुकडे करून,
चाट मसाला, लिंबू मीठ आलंकृत;
कधी तुकडे करून, मटार फ्लावर प्रभुतींबरोबर
लोणचे मसाल्यात लांब पल्ल्याचा प्रवास ;
मग कधीतरी हलक्या हातांनी दाण्याचा कूट , मीठ मिरची
आणि लिंबू
यांच्या बरोबर मिळून ताटातल्या भाजीला शह;
आणि कधी तरी गाजरानची दिवाळी आल्यासारखं
साजूक तूप, दूध, साखर , बेदाणे , पिस्ते
यांच्या सह शिजून , मधुर हलवा.
गाजरा आपला सुंदर रंग टिकवून असते .

मग अचानक कधीतरी
खवा, नारळ मंडळींबरोबर एकरूप होणे ,
कढईचे चटके एकत्र सहन करणे ,
शेवटी , "आम्ही नाही जा !"
म्हणत कढई च्या मध्यावर गोळा होणे ,
पुन्हा केशर पिस्त्यांचा सहवास ,
आणि कल्पना येणार नाही
अश्या फिक्कट रंगात वडी रूपात अवतीर्ण होणे.

आपला रंग कोणता हि असो,
आपले स्वतःचे चांगले गुण त्यावर अवलंबून नसतात .
इतर रंगांच्या पदार्थांशी मिळत जुळत घेणे ,
शेवटी अगदी अनोळखी रंग होणार असला
तरी आनंदाने त्यात सहभागी होणे,
आणि कुठल्याही रंगाचं, आकाराचं, मापाचं
कोणीही येऊन भेटलं तर त्याचा आदर करून
आपलंसं करणं.

हे माणसांचं नाही
तर गाजरांचं आयुष्यवर्णन.

अजून आपण शिकलो नाही.

गोरे चांगले, सावळे वाईट ,
पैसे दिसले कि स्वतःचेच डोळे पटकन बंद ,
आपल्या पेक्षा वेगळे म्हणजे शत्रू,
आणि काय तर म्हणे,
"मेक अस ग्रेट अगेन !"
अस म्हणून एक माणूस निवडून येतो
आणि जगच उलटे पालटे करतो.

कधी कधी वाटत ,
गाजरांच जग बरं .
 Beautiful, statuesque, fresh
pink carrots
(and you thought "girls" ?)
coming home,
have no clue
as to what awaits them in the future.

Sometimes, long pieces
adorned with chatmasaalaa ,
salt and lemon;
sometimes mixed up with
carrot and cauliflower types
in pickle masallas;
sometimes, just grated ,
and lightly mixed with
roasted peanuts, salt ,
chillies, and lemon,
holding their own
versus the cooked veggies;
and finally,
and almost Divali like celebration
in a carrot world,
with ghee, milk, dry fruits and sugar,
a dream in pink !

And then, suddenly one day,
a getting together
with evaporated milk, coconut
and sugar,
and a gamboling in the hot
singeing pan,
and a final leaving
to congregate in a ball.
A dry fruit magic ,
and a final emergence
in wadis of an unbelievable color.

One's good qualities,
are not dependent on one's color.
Being friendly with other colors,
participating avidly in things
which finally change one's
own color,
and showing respect and love
to anyone
of any color, shape, or size
that crosses one's path...

Describes, not a human life,
but that of a carrot.

We have not yet learnt.

White is always right, dark is wrong,
a quick blinding
by the advent of cash,
and anyone not like us,
is an enemy, against us;
Some guy espouses this,
says
"make us great again !"
wins an election,
and turns the world on its head.

Very clearly, one yearns for a carrot life .  

Sunday, February 12, 2017

Life according to Aluwadis-Collocassia Rolls अळूवड्यांची शिकवण


Aluwadis , or Coloccassia Rolls are widely made in Western India, and called by different names, and look like the picture on the left below;  layers of Besan smeared on leaves, layered , rolled up, steamed, cooled, cut into rolls, fried and enjoyed.

Then there is another School of making Aluwadis , similar to Wadis made with Coriander leaves, Methi etc; involving chopping leaves fine, and mixing them in besan, spicing them , steaming , cooling, cutting and frying.

A fine distinction very clear to me, is the predominant role of the leaves in the first recipe, and that of Besan in the second.

We ignore the aesthetic aspects for the moment. The taste is what matters.

Which has a lesson for all of us humans . A philosophy of living, as it were.  Read on......


वर्षानुवर्षे चिखलात दाटीदाटीने
आपल्या जांभळ्या देठानवर
दिमाखाने मोठाली हिरवी पाने सांभाळत
घालवलेले दिवस ,
आणि मग अचानक गठ्ठ्यात बांधून
कुणा एकीच्या घरी येऊन पडणे .

मग एखाद्या लहान बाळाला अंघोळ घातल्यासारखे
पाण्याने स्वच्छ करणे, अलगद पुसणे.
मग​ इतक्या कोमल त्वचेला साबू कशाला,
म्हणून डाळीचं पीठ लावणे;
फरक एव्हडाच , कि वयात आलेल्या पानांना
जरा चटकदार डाळीचे पीठ
बनवून लावणे ,
आणि मग एकावर एक ठेऊन ,
गुंडाळी करून ,
वाफेतला अगदी अंतिम सौंदर्य उपचार.
मग वड्या कापणे आणि तळणे.

होत काय
कि माणसांसारखं वनस्पती जगतात सुद्धा
भावना असतात , अहंकार असतात,
आणि कुठेतरी डाळीचं पीठ दुखावलं जातं.

नेहमी दर्शनी भागात दिसणार्या पिठाला
पानात गुंडाळून पडणे सहन होत नाही,
आणि मग कर्म धर्म संयोगाने
कुणाला तरी
अळूची पाने बारीक कापायची कल्पना सुचते ;
ती डाळीच्या पिठात घालून,
मीठ, मिरच्या व चविष्ट मसाले घालून,
त्याचा गोळा बनतो .
मागच्या सारखे वाफवण्याचे प्रकार ,
पण ताटलीत थापून .
मग वड्या पाडणे आणि तश्याच किंवा
तळून वाढणे.

मनुष्यजातीत सुधा हा
"मी पणा असतो , अहंकार असतात ,
मग पुरुष असो वा स्त्री .
कुणा एकाला नेहमी उंच्चपदस्थ वाटणे
जरूर नसते .
प्रत्येकाचा सोनियाचा दिवस येतो
आणि त्या त्या दिवशी त्याचे कौतुक होते .
कधी अश्या वड्या
कधी बेसनाला बरे वाटावे खणून तश्या वड्या .

स्वयंपाकातून आपण किती सिद्धांत मांडू शकतो ना !




Growing up crowded
in wet mudflats,
proudly displaying
their immense green leaves
amazingly balanced on purple stems.

One day,
only to be plucked,
tied in bunches, and taken home.

Then a bathing and cleaning  in water
a la newborn,
a delicate wipe-and-dry;
soaps being frowned upon for a baby,
and then a paste of besan.

Collocassia, coming of age,
and the besan gets a spicy makeover,
slathered on the leaves,
piled in layers, rolled up
and steamed,
then to be cut in pieces and fried,
presenting the Aluwadi or
Collocasia Rolls.

Perhaps, like amidst humans,
there is a tussle of egos,
in the Plant World as well,
and very clearly,
Besan, never rolled like this,
and
used to being at the forefront,
is hurt and peeved.

Then someone gets an idea,
and
the leaves undergo a fine chopping.
A mixing with Besan,
and assorted spicy stuff ,
and the mixture
set in shallow plates and steamed.
Once again to be cooled, cut and fried.

We humans too ,
face this one-upmanship,
pride and ego problems.
Man or woman,
it doesn't matter.
Each one to have his/her day in the Sun,
to be celebrated by all.

Aluwadis,
once of one type,
and then ,
another type .

Kitchen Philosophy to the rescue ....